Jarmuż pochodzi najprawdopodobniej od uprawianej już w starożytności kapusty dzikiej (wywodzącej się z Azji Mniejszej i krajów basenu Morza Śródziemnego). Warzywo to może występować w postaci karbowanej (o postrzępionych liściach) oraz w formie o prostych liściach, od barwy zielonej do fioletowej. Co ciekawe jarmuż zaliczany jest do kategorii superfood, czyli żywności o szczególnych właściwościach prozdrowotnych.

Wartość odżywcza

100g surowego produktu dostarcza średnio 35kcal, około 4,5g węglowodanów w tym mniej niż 1g cukrów, około 3g białka, około 1,5g tłuszczu, oraz około 4g błonnika.

Jarmuż zawiera składniki mineralne takie jak: potas, wapń, fosfor, sód, magnez, żelazo, cynk i miedź, oraz witaminy: witaminy z grupy B, a także witaminy A, C, E i K. Poza tym warzywo to jest szczególnie bogate w karotenoidy: luteinę, zeaksantynę, beta-karoten, oraz polifenole.

Właściwości zdrowotne

Jarmuż jest jednym z najbogatszych źródeł pokarmowych luteiny i zeaksantyny. Zawarte w nim polifenole, mogą działać ochronnie na naczynia krwionośne. Do tego związki obecne w jarmużu wykazują działanie przeciwutleniające, przeciwnowotworowe, przeciwzapalne, i przeciwbakteryjne. Wykazano również, że luteina i zeaksantyna zmniejszają ryzyko rozwoju zaćmy i zwyrodnienia plamki żółtej. Z kolei wysokie spożycie beta-karotenu może powodować zmniejszenie ryzyka rozwoju udarów mózgu i choroby niedokrwiennej serca.

Jarmuż zawiera spore ilości witaminy K, wpływającej korzystnie na układ krwiotwórczy i mineralizację kości. Jarmuż zawiera też duże ilości witaminy C, między innymi ułatwiającej przyswajanie żelaza (co ma szczególne znaczenie dla wegetarian). Z kolei ze względu na sporą zawartość wapnia, jarmuż może stanowić element diety w prewencji i leczeniu osteoporozy.

Jarmuż ma niski Indeks glikemiczny i mało węglowodanów, dlatego może być spożywany przez osoby z cukrzycą.

Niestety omawiane warzywo zawiera szczawiany, które mogą wpływać na wystąpienie np. kamieni nerkowych. Jarmuż zawiera także goitrogeny, czyli substancje, które mogą zaburzać pracę tarczycy. W związku z tym może być on niekorzystny dla osób z chorobami tarczycy. Warto przy tym wspomnieć, iż obróbka termiczna, np. gotowanie w wodzie, lub na parze (bez przykrycia), obniża zawartość goitrogenów i szczawianów w jarmużu.

Jarmuż – w jakiej postaci jeść?

Jarmuż najlepiej spożywać na surowo lub w postaci soku czy koktajlu, gdyż obróbka termiczna i suszenie znacznie zmniejsza ilość składników odżywczych. Jeśli już chcemy go gotować na parze to tylko do 4 minut. W przeciwnym razie straci wiele swoich prozdrowotnych właściwości.

Chcesz wiedzieć więcej o różnych produktach żywnościowych 🤔

❗ Zobacz opinie naszych ekspertów o produktach spożywczych